Happy Ending

Pagmulat ko ng aking paningin, labis ang aking naging pagtataka sa aking nasilayan. Napapaligiran ako ng puting pader at may naririnig akong tila tunog ng isang makina. Pinilit kong ikilos ang aking sarili ngunit unting unting gumuhit ang isang matinding kirot sa aking kaliwang kamay at hindi ko maiwasan ang mapahiyaw. Noon ko lang napagtanto na nasa tabi ko ang aking ina, na mabilis na napatindig dahil sa aking pag hiyaw. Bakas na bakas sa kanyang mukha ang labis na pag –aalala. Dahan dahan niyang hinaplos ang aking braso at marahang winika ang mga salitang halos magpadurog ng aking puso,

“Anak mabuti naman at nagising ka na, ilang araw ka ng nakaratay sa higaang yan akala ko lilisananin mo na kami. Halos di ako makakain ni makatulog dahil tako’t na takot ako na mawala ka sa aking piling. Anak wag mo ng uulitin yun ha”

Matapos kong marining ang mga katagang lumabas sa bibig ng aking ina, unti unti kong naramdaman ang pagtulo ng mainit na likido mula sa aking mga mata. Tahimik akong lumuluha habang akap akap ang aking mahal na ina. Muli akong nagbalik tanaw sa mga nangyari. Unti unti nabibigyan na ng kasagutan ang bawat tanong na nabuo sa aking isipan.

Araw noon ng pag iisang dibdib namin ni Marvin, makalipas ang aming anim na taong pagsasama bilang magkasintahan napagpasyahan na naming ituloy ito sa pag aasawa. Hindi magkamayaw ang bawat tao sa aming tahanan ng araw na iyon, paro’t parito sila at tila ba mga walang kapaguran sa kanilang mga ginagawa. Ilang oras pa ang lumipas kami’y patungo na sa simbahan na nakatakdang sumaksi sa pag iisang dibdib namin ni Marvin. Lahat ay nanabik at natuwa sa aking pagdating, ngunit ang ilan sa kanila ay kinabakasan ko ng lungkot at awa. Wala akong kamala’y malay sa mga nangyayari, ang bawat taong malapatan ng aking paningin ay nagbubulungan. Bumangon ang kaba sa aking dibdib, unti unting nabubuo ang isang tanong sa aking isipan, ano nga ba ang nangyayari sa paligid at nasaan ang aking kasintahan. Umiiyak ang aking ina na lumapit sa aking, ang aking ama naman ay mahigpit akong niyakap. Pilit kong inalam sa kanila kung ano ang nangyayari, walang gustong magsalita. Walang maglakas ng loob na ako’y sagutin, unti unti ng tumutulo ang luha sa aking mga mata, hindi na natiis ng ama ko ang kanyang nakikita. Habang binibigkas nya ang mga katotohanan lumilipad naman ang aking isipan,

“Anak, nagpadala ng sulat si Marvin, hindi na daw matutuloy ang inyong kasal, sumama na sya kay Virna at sila ngayon ay patungo na sa bansang Amerika”

Hiyawan na lang ng tao sa paligid ang huli kong narinig, pag mulat ko ng aking mga mata, nasa loob na ako ng aking sariling silid. Lumipas ang mga araw sa aking buhay, tila isa akong pata’y na pinipilit ikilos ng normal ang sarili. Bawat oras ay tila taon na dumadaan, unti unti akong nilalamon ng pait na aking dinanas. Hanggang sa hindi ko na kayanin at nagawa ko ang bagay na hindi nararapat. Isang umaga yon ng Mayo, kasalukuyang nasa labas ang aking ina para mamili ng pang handa sa kaarawan ng aking ama. Inilabas ko ang kahon ng singsing na dapat sana ay isusuot ko sa kamay ni Marvin, inihanda ko na din ang sulat na iiwan ko para kay inay at itay. Habang isinasaayos ko ang aking sarili, larawan pa rin namin ni Marvin ang aking hawak hawak. Habang sinasariwa ko ang aming ala ala, unti unti kong iginuhit ang hawak kong kutsilyo sa aking pulso,

Makirot, mahapdi, walang patid ang sakit at unti unti ng dumadaloy ang mapulang dugo sa aking bisig.

Matapos ang ilang ulit na pagdaan ng kutsilyo sa aking pulso, inilipat ko naman ito sa aking kaliwang kamay, at muli dahan dahan kong iginuhit ang ala ala ng kahapong kay pait. Ang huling bagay na natatandaan ko bago ako nawalan ng malay ay ang pagtawag sa akin ng aking nanay.

Oo alam ko mali ang ginawa ko, pero masisisi mo ba ako? Sinubukan kong magpakatatag para sa aking mga magulang pero kulang pa rin pala ang lahat ng iyon. Natalo pa rin ako ng kalungkutan at pighati.

Pero ngayon, gagawin ko na ang lahat ng aking makakaya para maging matatag para sa aking sarili, para sa aking mga magulang. Sisikapin kong hanapin o gawin ang aking panibagong storya. Hanggang sa sumapit din ang pagkakataon na maipagmalaki kong ako’y may sarili ding

Happy Ending.